ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΗΒΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ...
Ο Πρόεδρος και το Διοικητικό συμβούλιο του Κυνηγετικού Συλλόγου Θηβών ενώνουμε τις φωνές μας με την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος και όλους τους κυνηγετικούς συλλόγους της χώρας και διαμαρτυρόμαστε έντονα για την επιβληθείσα απαράδεκτη απαγόρευση μετακίνησης για άσκηση θήρας και μεταφέρουμε προς κάθε κατεύθυνση την αγανάκτηση και δυσφορία των μελών μας για την άδικη και άνιση μεταχείριση που τους επιφύλαξε η Πολιτεία.
Πιστεύουμε ότι είναι μια βεβιασμένη και αδικαιολόγητη απόφαση και θα έπρεπε να συζητηθεί με τις κυνηγετικές οργανώσεις για να βρεθεί η λύση που θα ικανοποιούσε και τις δυο πλευρές.
Το κυνήγι βάσει νόμου αποτελεί ατομική αθλητική δραστηριότητα που ασκείται μόνο στη φύση [Δασικός Κώδικας (Ν.Δ. 86/69, άρθρο 251 παρ. 1), «…η θήρα επιτρέπεται να ασκείται ως άθλημα καθ’ όλην την Επικράτειαν…»].
Η αναγνώριση, λοιπόν, της θήρας ως αθλήματος, θα έπρεπε αυτοδικαίως να εντάσσει τους κυνηγούς σε εκείνη την κατηγορία πολιτών που έχουν τη δυνατότητα ατομικής άσκησης σε εξωτερικούς δημόσιους χώρους με την προϋπόθεση, φυσικά να τηρούνται όλα τα μέτρα που έχει λάβει η Πολιτεία για τη μη μετάδοση του κορονοϊού.
Αξίζει φυσικά να επισημάνουμε ότι ο κυνηγός δεν ασκεί μόνο ένα άθλημα, αλλά ο ρόλος του στην ύπαιθρο είναι σημαντικός πολύπλευρος και αναντικατάστατος. Ο κυνηγός είναι αυτός που πληρώνει για βρεθεί στην φύση και που πάντα πρώτος και επεμβαίνει κατασταλτικά, αψηφώντας τον κίνδυνο ακόμα και της ζωής του προκειμένου να προστατεύσει τη χλωρίδα και την πανίδα.
Εν κατακλείδι, δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι σεβόμαστε όλα τα μέτρα που έχει λάβει Πολιτεία και προτρέπουμε τα μέλη μας και κάθε κυνηγό να εφαρμόζει τους Νόμους, σεβόμενοι την δύσκολη συγκυρία που διανύουμε.
Ζητάμε όμως την επανεξέταση της περίπτωσης της θήρας και την εξαίρεση των κυνηγών, ώστε αυτοί να μπορούν να μετακινηθούν ελεύθερα στο φυσικό περιβάλλον με τους σκύλους τους, τηρώντας ότι προβλέπεται από το νόμο για τις μετακινήσεις, όπως επιτρέπεται για τους ορειβάτες, τους πεζοπόρους, τους κολυμβητές και άλλες κατηγορίες συμπολιτών μας που μπορούν, σε αντίθεση με μας, να αθλούνται στην ύπαιθρο συμβάλλοντας επιπρόσθετα, τόσο στην περιοδική αποσυμφόρηση των πόλεων, όσο και στη διατήρηση της ψυχικής τους υγείας.